Cxiame mi staras cxe la angulo de strato vidante tion rugxan konstruajxon, kaj cxe mia malantauxe herboj kreskigxas. Mi sxatas tion kontraston; la antagonismo!
Tamen kiel vivo estas malamuza: stari kaj stari kaj stari; vi ne kapablas sxangxi viajn vestajxojn, nek iu venas por purigi ilin. kaj nur birdoj venas sidi sur vi. Ne eblas anstatauxe birdoj, homoj havu flugilojn? Humm, kunsido kun homoj!
“mi havas kvin jarojn, kaj mi iros al lernejo posta jare. Mi sxatas mian instruistinon. sxia nomo estas … estas … mi ne scias! Mi sxatas katojn, kaj mian patrinon, nek dinasorojn, kaj nek ova sandevicxojn.”
“mi laboras en kafejo. Mizera afero, kompreneble. Cxi tage homoj venas kaj metas siajn fingra spurojn sur la tabloj, kaj mi devas purigi ilin.”
“sciu! Se denove Ahmadinejxado elektito estus kiel prezidento, mi mortigos min! ho, libereco, Ho, amikeco, Ho, homeco, Sciu!”
Kaj vespere, geamantoj venos. ili parolos pri amo, beleco kaj dolcxaj tempoj. Ho!
0 Response to "Korparoloj de statuo!"
Post a Comment