Do, gxis kiam mi estis en vojagxo mi ne povis skribi iun. ecx mi ne povis skribi simplan salut mesagxon al ...! al kiu?
mi sentas tute malordigxanta, tute perdinta!!! stranga estas ke mi veturas tra la urbo, mia urbo kiu devus esti konata al mi, tamen mi ne sentas trankvile.
Iam en ToMoDoMo okazas ordinaraj okazoj. kiel lunde ke mi kaj L'elektito enkonservigxis je la subveturilo de Tehran. (linio du, mi pensas)
estas ordinara afero ke oni enkonservigxas je publikaj veturiloj, do, mi demandis al L'elektito " cxu vi ankoraxu skribas por via E-a blogo?"
"ne, mi volas diri ke mi ne trovas intresan temon por skribi!" li respondis.
li ja pravas!!! kion ni faru? kion ni faru kiam ne okazas intresa okazo?
Mi faris tiujn fotojn unu monato antauxe! oni diras "koloraj kokidoj"! do, en Iran kokidoj ne estas nur por mangxi, sed ankaux estas por kolorigi!!! cxe ni estas ordinara ke sumere oni kolorigu kokidoj kaj vendu ilin; intresa ofero estas laux infanoj - kaj mi!!!
kaj jen, vi miras.
cxar mi kolorigis miajn manojn kaj mi diras
"homoj se estus kiel kokidoj koloraj, pli beligxos"
